voor jullie lieve (telefonische) reacties. Hier even wat minder leuk nieuws te melden. De afgelopen dagen waren zenuwslopende, leven tussen hoop en vrees en vooral hartverscheurend kunnen we jullie uit opgedane ervaring helaas vertellen. Het dunne draadje tussen leven en dood werd weer voor ons pijnlijk duidelijk. Fokken gaat zo “gemakkelijk” en doe je maar even is een kreet die je op de verjaardagen dan wel even hoort maar de werkelijkheid ligt even wat genuanceerder is onze beleving en ervaring.
Alex maakt het sinds vanmiddag wat beter maar wat heeft ze gevochten… en wat is alles kwetsbaar. Haar beide zoons pakken goed aan maar kunnen absoluut niet zonder mama Alex dat moge duidelijk zijn. We zijn intens dankbaar dat onze gebeden zijn verhoort en het er naar uitziet dat we weer een stijgende lijn vast hebben voor wat betreft de gezondheid van mama Alex.
We proberen te genieten maar alles is nog te rauw en te vers. Alles moet nog een plekje bij ons beide krijgen en dan komen er wel wat fotootjes. Nu even bijkomen van deze nachtmerrie want anders kunnen we het niet noemen. Fokken kan prachtig zijn maar ook bikkelhard en dat is iets wat je bij aanvang van loopsheid echt niet realiseert maar voor Alex wel bittere waarheid is geworden. De details laten we nu maar even voor wat het is en is ook goed zo. 1 les was/werd meer dan duidelijk en die is dat leven vanuit je gevoel echt het verschil is tussen leven en dood, en wel wat uitmaakt!
Weergaven: 126